Maceo Parker zagrał w Warszawie, czyli It was fun(k)!

Dwa koncerty, z gatunku tych, co to trzeba zobaczyć zorganizowano tego samego dnia. Na dokładkę oba Parkerów - w Kongresowej Maceo, a w Romie William. Zapałek nie ciągnąłem, bo nie palę, więc zupełnie ot tak wybrałem funk. A dokładnie, jak powiedział sam Maceo - 2% jazzu i 98% funku.

Nie będę tu udawać, że się znam (Maceo Parkera słucham na wyrywki), więc napiszę krótko o wrażeniach:

Było fajnie.

I w sumie to by było na tyle. Chociaż dodam jeszcze, że:

• Maceo wygląda góra na pięćdziesiątkę, a jak się rusza, to jeszcze młodziej (naprawdę lat 66).
• Zespół składa się z samych sław. Na wyrywki: Martha High - przez lata śpiewała z Jamesem Brownem, Will Boulware - jego utwory nagrywał B.B.King, Dennis Rollins - grał z Georgem Clintonem, Dionne Warwick, Eryką Badu.
• Menadżerka Parkera - Natasha Maddison przez cały wieczór pełniła honory spikerki, a w trakcie To Be or Not to Be z pięknym brytyjskim akcentem wydeklamowała monolog Hamleta.
• Koncert był długi - ponaddwugodzinny. Nie wiem, jak byłem w stanie tyle czasu powstrzymać się przed zrobieniem krzywdy skrzeczącej parze, która siedziała niedaleko.
  

Prawdopodobnie setlista wyglądała tak (pisałem, że się nie znam; utwory mieszały się ze sobą - jeśli zauważysz błąd lub brak, nie bądź kiep i daj znać - adres obok):
1. Funky Fiesta
2. Off the Hook
3. Make It Funky
4. To Be or Not to Be
5. Gimme Some More
6. Moonlight in Vermont
7. Funky Good Time
8. Georgia on My Mind
9. Uptown Up
10. Run Joe

Encore:
11. Elephant's Foot
12. Pass the Peas


Wystąpił zespół w składzie:
Maceo Parker - Alto saxophone, flute, vocals
Dennis Rollins - Trombone
Ron Tooley - Trumpet
Will Boulware - Keyboards
Bruno Speight - Guitar
Rodney "Skeet" Curtis - Bass
Jamal Thomas - Drums
Martha High - Vocals
Neta Hall - Vocals

Natasha Maddison - Hamlet’s soliloquy